سرود غیبتش را می سرایم

سخن از غربت مھدی زھراست

سخن از بی وفایی من و ماست

غم مھدی غمی جانكاه باشد

از آن كمتر كسی آگاه باشد

كجا یوسف چنین زندان كشیده؟

كجا یعقوب این ھجران كشیده ؟

ھزار و یكصد و ھفتاد سال است

كه می داند،كھ مولا در چه حال است ؟

فدای غربتش یاور ندارد

به این غربت كسی باور ندارد

به غیبت سوز و اشك و آه دارد

چو جد خویش سر در چاه دارد

تو گویی خار در چشمش نشسته

دلش از غفلت شیعه شكسته

قسم بر صورت زھرا كه نیلی است

به رخساری كه آزرده ز سیلی است

در این غم اشك آل الله جار ی است

حدیث قرن ھا چشم انتظاری است

به مھدی عرصه عالم چو تنگ است

چنین غفلت برای شیعه ننگ است

ھمه كردیم مھدی را فراموش

 رسد ھل من معین ھمواره بر گوش

به سینه سوز ھجرانش نداریم

خبر از اشك چشمانش نداریم

ولی اندوه ما بر او گران است

دعا گوی تمام شیعیان است

بیا ھجرت كنیم اینك به سویش

رویم العفو گویان رو به سویش

ز رنج غربتش یادی نمائیم

امام خویش را یاری نمائیم

بیا زھرای اطھر شاد سازیم

ز زندان یوسفش آزاد سازیم

خدایا پرچمش را باز گردان

به زھرا یوسفش را باز گردان

خداوندا ظھورش دیر گردید

بسا عاشق در این ره پیر گردید

خدایا دشمنانش خوار فرما

ذلیل و جمله بی مقدار فرما

بیا غیر از تو ما منجی نداریم

اگر آیی دگر رنجی نداریم

بیا ما را سعادتمند گردان

رھا از ھر چه قید و بند گردان

ھمه عالم فدای تار مویت

نگاه عالمی باشد به سویت

امید فاطمه برگرد برگرد

به ھستی قائمه برگرد برگرد

بار دیگر یاد دلبر میکنم

نغمه ی یابن الحسن سر میکنم

بار دیگر میرود از کف قرار

قلب من پر می کشد سوی نگار

گرچه از وصفش زبانم الکن است

نام او ارامش قلب من است

یاد مهدی دل منور میکند

شادمان زهرای اطهر میکند

یاد مهدی یاد جمله اولیاست

چون که صد امد نود هم پیش ماست

یاد مهدی چون نشان زندگیست

بی ولی عصر بودن مردگی ست

خلوت اهل ولا با مهدی است

ذکر اهل معرفت یا مهدی است

ذکر یا مهدی توانم می دهد

حق و باطل را نشانم می دهد

حضرت مهدی تمام دین ماست

دین ما ایمان ما ایین ماست

دین حق را او هم اکنون صاحب است

دم زدن از انتظارش واجب است

هر که شد بیگانه با صاحب زمان

او بود کافر مسلمانش ندان!

شیعه بر این اعتقاد و باور است

هر کسی مهدی ندارد کافر است

شیعیان رسم تشیع این نبود....

باید این زنگار غفلت را زدود

شیعه پس سنگین چرا گوشت شده؟

عهد و پیمانت فراموشت شده

عالم میثاق پیمان بسته ای

پس چرا پیمان خود بشکسته ای؟

هیچ داری از دل مهدی خبر

گریه های هر شبش را تا سحر؟

او که ارباب تمام عالم است

من بمیرم سر به زانوی غم است.....

شیعیان! مهدی غریب و بی کس است

جان مولا معصیت دیگر بس است

شیعیان! بس نیست غفلت هایمان!؟

غربت و تنهایی مولایمان

ما عبید و عبد دنیا گشته ایم

غافل از مهدی زهرا گشته ایم....

از دعا بهر فرج غافل شدیم

سخت مشغول ره باطل شدیم!

من که دارم ادعای شیعگی

پاسخی ندارم جز شرمندگی....
 

مهدی زهرا حسینی دیگرست

اخرین معصوم نسل حیدر است

غیبت او کربلایی دیگر است

بهر شیعه ابتلایی دیگرست

کل عرض کربلا یعنی همین

خالی از حجت نمی ماند زمین...!